Melke

Het verhaal van oud-Oirlonaar Bert Arts in het Oirlose dialect. Uit het boekje van een bescheiden man..

Aachter òp ’t diekske hán weej un wej ligge. Daor wiër iederén dág òs koew getuürd dur Doeērs oeēme um te gon wejje. Roontelum de wej liëp enne wal, wor miene kámmeraod Sef en ik maej kormusse ginge züke. Ȯp enne kieër vroëg Sef of ik genne zin haaj um daor efkes te gon kiëke of er soms kormusse ejjer hán. Zoeë gezeed zoeë gedaon. Ik zát òzze vat zien verslete spoorkieps òp um de ejjer ien te doën as ze gelled hán. Mar we hán gen suukses. Dar zatte wel un háffel naeste már gén ejjer.

Net toen weej nor huus wón gaon zet Sef  “Zal ik die koew van òllie us melke, ik dreenk ält gaer waerme roeëme”. “Mar waor doede die melk dan ien?” vroëg ik. “Baeh, ien ów spoorkieps die geej òp het” zet Sef.Ik mòs de koew vást hálde en Sef kroop ‘r ònder en begòs te melke. Dat vuügde um verrekkes mòt ik zegge. Ut was krek of heej zien gänze laeve niks anders gedaon haaj. Ien un mum van tied haaj ie de kieps vol. Aeges droonk heej de kieps half leeg en de rest het heej in de wej umgeschud, umdat ik gèn waerme roeëme luste. Saoves huuërde ik òzze vat tigge moëder zegge “Kaat, de koew daor gunder ien de wej, die is ok daneg an ‘t verzeeje, want ik haaj vanaovend láng nie zóveul roeëme as gister. Ik haaj wel twieë liter minder.”. Ik heb nie gezeed dat Sef die gemolke haaj, went dan haaj ik wer òp mien sákkerjuuj gekrege.

Kormusse zükke was òs lust en òs laeve. As ut már ennegssins kòs geenge weej òp pad. Alle ejjer die we voondte, wiëre uutgeblaoze en òpgehánge ien enne groeëte krâns um ‘n schildereej, dat beej òs ien de keuke heeng en waoròp stoond te laeze: “God ziet mij” en “Hier vloekt men niet”. En daor heeng dèn gânze krâns umhin as sierraod. Os Moëder hit dat âltied goëd gevoonde.