Toch moeten de bewoners zich op grote schaal hiermee bezig hebben gehouden. Hout werd gebruikt voor de bouw van boerderijen, schuren, spijkers en waterputten. Ook de vondst van een slagersmes kan in verband gebracht worden met huisnijverheid. Verder weten we aan de hand van enkele overblijfselen dat een bronsgieter in Hoogriebroek actief is geweest.
Een Hoogriebroekse vondst die met de Romeinse religie in verband gebracht mag worden is een bronzen emmertje met drie voetjes. Dit miniatuurtje mag in verband gebracht worden met de cultus van de god Sebazius. Sebazius is een god die gelijk gesteld mag worden met Zeus, Dionysus en Jupiter. Opvallend aan Sebazius is dat hij met ‘zegende’ handen, en vaak in het gezelschap van een pijnappel, een kikker, een slang of hagedis, een balans, een ploeg of een gersteaar wordt afgebeeld. Diodorus Siculus, een geschiedschrijver uit de eerste eeuw, vermeldt dat aan Sebazius de uitvinding van de ploeg en de jukken van de ossen werd toegeschreven, alsmede vele andere zaken die van nut zijn voor de landbouw. Kennelijk was Sebazius de patroonheilige van de landbouw. De miniatuurtjes, zoals dit emmertje, vinden we vaak als grafgift in de graven.
Grafveld
Over het bij de nederzetting behorende grafveld weten we niet veel. Door vondsten uit de 30-er jaren weten we dat het grafveld enige honderden meters ten westen van de opgegraven boerderijen gezocht moet worden. De eerste vondsten zijn in februari 1932 door arbeiders van de heidemaatschappij gedaan. Tijdens het planten van de dennenbomen op de toenmalige Hoogriebroekse heide zijn een aantal complete stukken Romeins aardewerk aangetroffen in een tweetal ‘brandgraven’. De exacte lokatie is onbekend. Vermoedelijk gaat het om giften die de gecremeerde overledene tijdens de bijzetting in het graf meekreeg op zijn of haar reis naar het hiernamaals
Op de foto: Romeinse potscherf met randversiering gevonden in Oirlo
Geef een reactie