Van een kleinschalige handel was bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog al geen sprake meer. Met zijn hoogwaardige mengvoeders en bijbehorende voorlichting aan boeren kon Hendrix een stevige marktpositie verwerven. Dat dit ondanks de tegenwerkende laagconjunctuur van de jaren dertig en de concurre coöperatieve mengvoederbedrijven gebeurde, kan voor een groot deel op het conto worden geschreven van het ondernemerschap van Wim Hendrix. Voor de financiering van het bedrijf in opbouw wendde hij zich niet tot banken, maar tot de boeren die zijn afnemers waren. Zij schonken Hendrix vertrouwen en leenden hem geld tegen een lage rente. Zelfs eigen personeelsleden stelden op deze wijze een deel van hun spaargeld ter beschikking.
Tijdens de bezetting kon van een normale bedrijfsvoering geen sprake meer zijn. Toen het mengvoederbedrijf vrijwel stil kwam te liggen, zag Wim ondanks de ook voor ondernemers wel zeer onvriendelijke tijd toch kans om een ander bedrijf nieuw leven in te blazen. In de Boxmeerse specerijenmaalderij en -handel Dekkers, die in 1934 door Hendrix was overgenomen, werden vanaf 1940 specerijensurrogaten geproduceerd. Met deze onderneming wist Hendrix in het midden van de jaren veertig een aandeel van 80 à 95% van de Nederlandse markt te veroveren.
In 1947 werd de mengvoederproduktie hervat. Enige jaren daarna werd voor Hendrix een nieuwe periode ingeluid, toen onderdelen van het concern zich gingen toeleggen op de produktie van geneesmiddelen voor met name pluimvee en op het commercialiseren van veredelde pluimveerassen. Vooral met deze in de Verenigde Staten ontwikkelde zogenoemde hybride kippen wist Hendrix, tegen de oppositie van de gevestigde pluimveehouderij in, een groot marktaandeel te verwerven.
Wordt vervolgd
Geef een reactie