Gedicht oud-Oirlonaar Theo Claessens in het Oirloos dialect.
Wat lieëg, gans wit, gén deur, mar asge en bitje bukt kunde zoeë nor binne toe mit wat bluumkes versgeplukt.
Gej ziet dan achter traolliewaerk os moëders moëder staon, mit wat g’ ur te vertelle het isse åltied aerg begaon.
En al praotte plat of van verdriët wat zuttjes vur ow uut, zej luustert gaer daelt liëf en lieëd vaegt ow ow snöttersnuut.
Ut is en goej die moeder An, en stuk baeter duk dan gej binnengingt godde wer bej ur vandan.
Misschien dat gej ow nog gauw um draejt mit enne gulden of enne riks, want och dun offerblok den stöt dor binne nie vur niks.
En kiekte dur de ossoeëg nor buute efkes nog, dan ziede linksuut van de Ven en rechts allieën mar rog.
Geef een reactie